ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΝΔΗ

Ιδρύθηκε το 1.000 ως 1100 π.Χ. στη μέση της χερσονήσου της Κασσάνδρας από τη πλευρά του Θερμαϊκού κόλπου. Η αρχαία Μένδη πήρε το όνομα της από το ηδύοσμο φυτό μίνθη ή μίνθα (στα λατινικά mentha, εξ ου και η μέντα) που φύονταν σε αφθονία στην περιοχή. Σχετικά με το όνομα Μένδη, το μεσαιωνικό λεξικό Σουίδα αναφέρει επιπλέον πως έτσι ονόμαζαν οι Αιγύπτιοι τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, υπήρχε μάλιστα και ιερό ‘του Μενδησίου παρ’ Αιγυπτίοις. Ο Θουκυδίδης αναφέρει ακόμη το Μενδήσιο Κέρας που ήταν το Δέλτα του ποταμού Νείλου.

Εδώ άνθησε το εμπόριο ξυλείας και του φημισμένου κρασιού γνωστό ως Μενδαίος οίνος. Αρχαίο ναυάγιο του πέμπτου αιώνα π.Χ. βρέθηκε το 1992 στις ακτές της Αλοννήσου σε βάθος 30 μ. περιέχοντας 3000 περίπου αμφορείς με Μενδαίο οίνο από τη Μένδη. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ευρήματα που μαρτυρούν τη συνεχή κατοίκηση της περιοχής από τον 9ο έως 4ο αι. π.Χ. Μεγάλα κοιτάσματα σε χρυσό και ασήμι που υπήρχαν στην περιοχή επιβεβαιώνονται από την μεγάλη κυκλοφορία των αρχαίων νομισμάτων που βρέθηκαν και οδήγησαν την αρχαία Μένδη σε μεγάλη ακμή.

Από την Ελληνική ιστορία μαθαίνουμε ότι συμμετείχε ενεργά στη Δηλιακή συμμαχία, στο Πελοποννησιακό πόλεμο ως τα Μακεδονικά χρόνια, που απορροφήθηκε από την ίδρυση της Κασσάνδρειας το 315 π.Χ.

Από εδώ καταγόταν ο γλύπτης Παιώνιος, γνωστός για το άγαλμα της Νίκης.

Ο αρχαιολογικός χώρος καλύπτει έκταση 1200 επί 600 μέτρων, στο λόφο πάνω από την θάλασσα καταλήγοντας δίπλα από το ξενοδοχείο Mendi.